PE ………KAAPSTAD …….…PE

Zoals beloofd dan nu eindelijk mijn verslag vanaf het moment dat papa en mama hier waren. Gelukkig zaten zij aan de overkant in B & B Barnacle, zodat ik ’s avonds niet meer alleen over straat hoefde.
Dinsdags zijn we niet naar Addo gegaan, maar naar Kragga Kamma. Een half uurtje rijden en je hebt gelijk het gevoel dat je in Zuid-Afrika bent. Het was super rustig in het park zodat we nog meer konden genieten van alle dieren. De volgende dag hebben we onze reis naar Kaapstad uitgestippeld en alvast een appartement in Kaapstad geboekt.
Vol goede moed begonnen we onze reis en waren van plan om in Stormsriver te overnachten. Daar aangekomen vonden we het een beetje tegenvallen en besloten verder te rijden naar Mosselbay, dan zouden we in ieder geval al halverwege zijn. Slapen in de Santos Express Train leek ons wel wat. Onderweg troffen we baboons aan op de snelweg, net zoals met Danny en Ayla alleen het verschil was dat ik nu geen foto’s kon maken …maar zelf reed. Opletten dus.
Na aankomst in Mosselbay een drankje gedronken bij de trein, maar bij het zien van de slaapgelegenheden hebben we toch maar besloten om even verder te kijken. Uiteindelijk zijn we in een appartement terecht gekomen waar we allemaal heel blij van werden. Uitzicht op zee en de volgende dag de dolfijnen zien springen. Niet alleen de dolfijnen sprongen, maar ook de haaitjes……………. We stonden op een rotsblok naast een visser die “beet” had, zijn hengel helemaal krom. Volgens papa was het niets, …….volgens mama iets groots. De visser haalde met moeite zijn hengel op en…………….mama begon van angst te springen………….een haait(je) van bijna een meter. Papa wilde al die tijd niet op de foto, maar met een haai…………..echt wel!

Route 62

Daarna zijn we via een prachtige weg naar Oudshoorn gereden. Helemaal alleen in een heuvelachtig gebied. De eerste struisvogel die we zagen moesten we op de foto zetten maar we zagen er steeds meer en meer, het was niet natuurlijk meer. Ongeveer 95% van de wereldpopulatie van deze vogels leeft hier.
We zijn toen naar de Kango- grotten gereden en hebben daar een rondleiding gehad. Ene meneer van Zijl (boer) heeft als eerste gebruik gemaakt van de grot. Je kunt je het niet voorstellen! Zonder elektriciteit in een grot leven en dan ook nog een Nederlander die zijn geluk ging zoeken in Kaapstad en uiteindelijk ruim 400 kilometer (zonder auto……!) terecht kwam in Oudshoorn.
Op onze terugweg van de Cango Caves gingen we op zoek naar een slaapplaats, Buffelsdrift gamelodge was het eerste wat we tegen kwamen. Het zag er heel mooi uit, maar de prijs……., dat wil je niet weten en dan ook nog slapen in een tent. Uiteindelijk hebben we geslapen in een backpackers, wel even iets anders maar super gezellig!
De volgende dag zijn we via route 62 naar Kaapstad gereden. Ik kan iedereen deze route aanbevelen. Het is echt genieten, ook al rijd je zelf. Geen kip op de weg ……. wel apen! Bergen wisselen zich af met heuvels. Hoe dichter je bij Kaapstad komt, hoe drukker het wordt.

Kaapstad

Ons appartement in Kaapstad hebben we snel gevonden…..ben ik even blij dat ik er al een keer geweest ben. Alleen konden we niet bij de parkeergarage komen omdat er filmopnames waren voor een of ander automerk. Toch nog maar een keer vragen en uiteindelijk haalden ze de pionnen weg om ons door te laten.
De volgende dag gingen we naar de Tafelberg. Maar er stond zo’n grote rij dat we besluiten om de volgende dag terug te gaan. Dat hadden we niet moeten doen. De daarop volgende dagen was het gesloten i.v.m. de harde wind (beneden merk je daar niks van). Maar Signal Hill was een goede vervanger. Prachtige uitzichten op de Tafelberg, maar ook op Lions Head de Twaalf Apostelen en Robinson Eiland waar Nelson Mandela vele jaren gevangen heeft gezeten. En een zonsondergang vanaf dit punt is zo mooi!
Bij Kaapstad hoort natuurlijk ook “Kaap die goeie hoop” liggend in Cape Peninsula, het natuurreservaat, we zijn via een of andere pas (die heel vaak gesloten is) via het westen daar na toe gereden. Het was nu weer anders dan met Danny. We hadden mooi weer, dus na de foto’s achter het bord zijn we naar boven geklauterd. Mama bleef halverwege zitten en papa en ik gingen door. Alsof mama het gevoeld heeft………..bij onze terugkomst bleek zij oude vrienden van haar ouders ontmoet te hebben bij “Kaap die goeie hoop”. Ongelooflijk, in PE zijn we 3 keer in hun hotel geweest maar waren ze er niet en dan zie je ze in Kaapstad, een miljoenenstad. De wereld is zo klein. Het zijn de kleine dingen die het doen, daar kan ik zo blij van worden.
Boven op Cape Point de verhalen van mama aangehoord over de VOC.
Robben Eiland wilden we ook nog bezoeken maar dat was al voor een week volgeboekt.
We zijn ook nog een halve dag naar het heuvelachtige Stellenbosch geweest waar de beste wijnen van Z-A vandaan komen. De Nederlandse huizen herken je snel als je eenmaal in de juiste wijk bent. Maar om eerlijk te zijn, mij boeide het totaal niet. Zoals de struisvogels bij Oudshoorn horen, hoort wijn bij Stellenbosch. Maar bij Kaapstad en PE horen Townships, heel veel Townships…………………dat raakt mij!! Ik zou iedereen daar wel willen helpen, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Missionvale in PE heeft bv. 120.000 inwoners, bijna net zo groot als de Gemeente ’s-Hertogenbosch maar dan op een veel, veel kleiner opppervlakte.

Nog even een bezoek aan Green Market en dan weer op weg naar PE. Nou ja, even……we komen via een loopbrug (met allemaal louche figuren) terecht op een markt bij het busstation. Wij zijn de enige blanken, maar ik heb totaal niet het gevoel dat het onveilig is.
Op de vraag of dit de weg is naar Green Market vertellen ze ons dat we toch echt fout zitten. (hemelsbreed maar 300 meter, maar wel een wereld van verschil). Ze behandelen ons met respect en wij hen.
Op green Market wat souvenirs gekocht bij een vrouwtje. Ik heb nog nooit iemand zo gelukkig gezien nadat ze iets verkocht had.

Ga nooit om 16.00 uur Kaapstad uitrijden want dan kom je in een urenlange file. Via de Garden Route zijn we teruggereden naar PE. Onderweg, in het pikkedonker een politiecontrole, ik moest stoppen en mijn rijbewijs laten zien. Ze noteerden ook het verhuurbedrijf van de auto en we mochten al vrij snel doorrijden. Later denk je weleens, wat als het niet echt de politie was geweest. Na weer een overnachting in Mosselbay in The Point (gelukkig kon ik internettegoed kopen zodat ik op tijd mijn verslag voor supervisie op kon sturen) zijn we de volgende dag weer PE.



Township Missionvale

De volgende dag zijn we naar Missionvale gereden. Op mama en papa maakte dit een grote indruk, net zoals bij mij de eerste paar keer. Papa koos zelf al voor een hoek, maar werd steeds platter gedrukt……………..voor een ballonnetje. Daarna deelden ze foamstickers uit en toen was het helemaal een gekke huis. Ik zat rustig in een hoekje met de kinderen die niet zo materialistisch zijn ingesteld. Ze waren al blij dat ze mijn haren mochten vlechten. Deze kinderen wil ik ook zo graag helpen, op wat voor manier dan ook. Ze gaan de drukte uit de weg, ze staan niet vooraan in de rij voor een ballonnetje, sticker of bellenblaas. Ze willen liefde en dan kunnen ze verder groeien. Dit geldt natuurlijk voor alle kinderen. Maar de kinderen die voorop lopen komen er wel denk ik. Want je moet voor jezelf op komen anders red je het niet.
Ook zijn we nog even naar het “naaiatelier” gegaan, waar we een aantal kussens hebben gekocht. Als ik thuis ben hoop ik hier nog vaak mijn hoofd op te leggen. En ook de ovenwanten ga ik gebruiken.
Het is triest om te zien dat er alleen maar yogidrank voor de kleintjes is. Maar aan de andere kant doet het me goed dat de ouderen het accepteren dat de kleintjes voorgaan. De oudsten delen ook de hulpgoederen uit. Daarna krijgen zij een glas ranja en eventueel een appel.

Golfdiner

In de avond na het bezoek aan Missionvale ben ik samen met Lindy en andere studenten naar een golfdiner gegaan. De studenten van MTR moesten mee helpen aan een golfdag en mochten daarna in de avond deelnemen aan het diner. De golfdag was belangrijk voor MTR omdat zij geld doneren voor het kindertehuis. Helaas konden ik en Lindy er overdag niet bij zijn omdat het vrijdag was, en wij het project hebben in Missionvale. Wel zijn we naar het diner geweest en dat was erg leuk. We hebben een gezellige avond gehad met de studenten en Dr. Watson. Ik moest wel lachen want Lotte ging drinken halen en kreeg de creditcard van Dr Watson mee. Ze moest de handtekening van Dr Watson na maken. Lotte wist goed hoe het moest want daar heeft ze al genoeg in geoefend. Op stage hebben we namelijk de handtekening van Dr Watson verschillende keren vervalst. We moesten namelijk de examens van de childcareworkers (in opleiding) ondertekenen met de handtekening van Dr Watson. Dr. Watson had er zelf geen tijd voor omdat ze het te druk had, daarom moesten wij het maar doen. Ik vond het erg raar en ik voelde me er niet goed bij, want het ging tegen mijn principes in. Ik heb het toch maar gedaan, het is tenslotte haar verantwoordelijkheid en niet de mijne.

Addo

Na het bezoek aan Missionvale zijn we de volgende dag naar Addo gegaan. Na een half uur gereden te hebben zag Mama een olifant. Stoppen en foto’s maken! Niet 1 foto maar heel veel. Toch maar besloten om uiteindelijk door te rijden, en wat denk je…………………nog geen 200 meter verder, wel honderd olifanten die zich lekker gingen afkoelen in een modderplas en vervolgens voor en achter onze auto langsliepen.
Het is fijn om even je gedachten te verzetten in zo’n groot park.



Stage

Natuurlijk moest ik Papa en Mama mijn stageplaats laten zien. Danny had 15 nieuwe (merk) T-shirts meegegeven. Er waren echter al 7 kinderen naar huis, maar Reeva (de childcareworker) zou er voor zorgen dat zij ze zouden krijgen. Al vraag ik me af of ze dat op een eerlijke manier zal doen, want twee dagen later zag ik namelijk een jongen van een ander huis met een van de T-shirts aanlopen. Na vele foto’s van iedereen gemaakt te hebben namen we afscheid met de belofte dat ik volgende week afscheid zou komen nemen van de kinderen. De meesten gaan tijdens hun zomervakantie naar huis en/of familie.

Tijdens een bezoek aan een winkelcentrum kwamen we opeens voor een kerstboom met wenskaarten te staan. De bedoeling is dat je zelf de kaart uit de boom haalt voor diegene die jij wilt verrassen met Kerstmis. Je moet voor 11 tot 17 euro kopen voor dat ene kind of volwassene. Wat werden wij daar gelukkig van! Want waar moet je beginnen. Inmiddels heeft Nadine een koffer vol met cadeautjes meegebracht. Morgen gaan we de organisatie mee helpen met inpakken en het sorteren van de cadeautjes.

Afscheid

Inmiddels zijn papa en mama weer thuis en heb ik afscheid genomen van de kindjes van MTR Smit. Ik had een klein feestje gegeven met muziek, een stoelendans (ja dat kennen ze ook in Zuid- Afrika), lekkernij en cadeautjes. Ook heb ik afscheid genomen van de begeleiding van MTR Smit en kregen we als dank een gamedrive in Addo Elephant park. Daarnaast hadden ze een hele tafel vol lekkernij klaar gemaakt om ons te bedanken. Erg lief van ze. Ik vond het afscheid toch heel raar en ik had er wel moeite mee. Je weet namelijk dat je de kinderen niet meer zal zien en je sluit iets af wat veel indruk op je gemaakt heeft en waar ik veel van heb geleerd.

Nadine is inmiddels aangekomen en wij hebben samen nog een bezoek gebracht aan Missionvale en MTR Smit. Nu begin ik aan de laatste weken, toch wel vreemd. De tijd is zo snel gegaan.
Nadine en ik gaan nog een reis naar Kaapstad maken om vervolgens in PE Kerstmis te vieren.


Jullie horen snel van me!


Xx liefs Talitha