Stage

Hee allemaal!

Hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het weer helemaal goed. Ik moet alleen nog een beetje snotteren maar dat is niet erg. Ik heb al weer van alles gedaan afgelopen week dus ik dacht het wordt eens tijd voor een verhaaltje.

Boyband

Afgelopen woensdagavond zijn we met de meiden bij een concert wezen kijken van een Boyband (The Great Escape). Erg leuk, als je van Westlife en Robbie Williams houdt. Het was erg gezellig. Anouk had gratis kaartjes via de manager van een evenementenbedrijf geregeld. De Boyband bestaat uit 5 leden die volgens mij allemaal uit Zuid-Afrika komen. Sommige komen zelfs uit PE. Erg beroemd zijn ze denk nog niet. Dat maakt niet uit, het was al erg leuk om zoiets meegemaakt te hebben. De stemmen van de jongens pasten erg goed bij elkaar, dus het was aangenaam om naar te luisteren. Ik en Lindy hebben voor aan het podium lekker mee zitten zingen met de verschillende nummers van Westlife. Ja we zaten inderdaad vooraan. Eerste rang, betere plek kon je niet hebben. Enige nadeel was dat we vlakbij de deur zaten waar het een beetje koud was. Maar gelukkig kregen we het warm van het zwingen en klappen.

Aan het einde van de show riepen de jongens ons op het podium. Wij wilde allemaal niet, maar werden na wringen en trekken toch meegesleurd. Stonden we daar met z’n alle te dansen. Gelukkig zag ik door de felle lichten de mensen in het publiek niet zitten, want anders was ik denk weggerend (grapje hoor;):P Na de show waren we weer naar huis gegaan, want de volgende dag was onze eerste stage dag en je laat niet echt een goede indruk achter wanneer je daar gapend binnen komt.

Stage

Martijn kwam ons om 11:30 uur ophalen om ons naar stage te brengen. Daar werden we ontvangen door Mathilda, een Social Worker binnen MTR Smit. Na een introductiegesprek gaf ze ons een rondleiding binnen het tehuis. Eerst kregen we alle huizen te zien en daarna mochten we een keuze maken in welk huis we stage wilde lopen. Er zijn namelijk 9 huizen waar de kinderen verblijven. Jongens en meisjes worden gescheiden.
Mathilda vertelde ons van sommige kinderen de achtergronden. Ze vertelde het ene na het andere verhaal alsof het heel normaal was. Maar voor mij was het echt even slikken. Op een gegeven moment kreeg ik bijna niks meer binnen, omdat ik zoveel indrukwekkende verhalen gehoord had. Ik had even tijd nodig om het tot me door te laten dringen. Wat kinderen hier in Afrika meemaken, op zulke jonge leeftijden, het is onbegrijpelijk. Na het gesprek hadden we nog wat kinderen ontmoet. Ik kon me niet voorstellen dat zulke lieve, kleine, lachende meisjes dit meegemaakt hebben. Toen realiseerde ik het me weer. Ik ben in Afrika en niet in Nederland.

Aan het einde van de introductie was het tijd om een keuze te maken. Lindy had een zwak voor de kleine meisjes (huis 9) en ik voor de kleine jongens(huis 4). De leeftijden variëren van 3 t/m 15 jaar. In eerste instantie wilde ze ons in huis 5 en 6 doen, omdat daar de meeste hulp nodig was. In die huizen verblijven de grote jongens en meiden van 15 tot ongeveer 18 jaar. Onze keus ging toch naar de wat kleinere. Je hoort zoveel verhalen die er gebeurd zijn waardoor je al een soort vooroordeel krijgt. Dat wil ik juist helemaal niet. Ik heb geprobeerd om mij zo veel mogelijk neutraal op te stellen zodat ik een eigen mening kan creëren. In elk huis wonen er ongeveer 16 kinderen. De kinderen eten, spelen, studeren en slapen daar. Er is een gezamenlijke woonkamer, keuken en badkamer. De meeste kinderen liggen met ze 4en op een kamer.
Vrijdag was onze eerste echte stage dag. We begonnen om 12 uur. Bij mij in huis was nog niks te doen, omdat de kinderen nog op school waren. De meeste kinderen komen rond 14:00 uur terug van school. Dan krijgen ze de tijd om wat te eten. In de middag eten zij warm en ’s avonds krijgen ze meestal brood. Na het eten mogen ze buiten spelen daarna is het tijd om te studeren. Daarna gaan ze met z’n alleen een serie op tv kijken. Iedereen kijkt deze serie of ze nu jong of oud zijn. Na het tv kijken gaan ze eten en dan is het weer tijd om te studeren. Zo zou de dag eruit moeten zien. Maar in werkelijkheid gaat het volgens mij wel anders, heb ik ervaren. Er werd ons verteld dat vrijdag een niet zo normale dag was binnen MTR. Sommige kinderen worden opgehaald om naar huis te gaan en de andere kinderen worden onderverdeeld onder andere huizen. Sommige childcareworkers gaan om 2 uur naar huis en dan nemen de schoonmaaksters het over. De kinderen spelen overal en er werd verder niet echt na omgekeken. Tegen mij en Lindy werd om 4 uur gezegd dat we naar huis mochten, omdat er verder niet veel te doen was. Ze doen nergens echt moeilijk over. Wanneer je vraagt of je eerder naar huis mag dan is dat geen probleem.

Vandaag waren ik en Lindy een hele dag naar stage geweest. Van 12:00 uur tot 19:00 uur. Eerst wilde ik wat dossiers inkijken van kinderen maar daar werd een beetje moeilijk over gedaan. Dus toen besloot ik om een beetje aan school te gaan werken, omdat de kinderen in huis 4 pas rond 14:00 uur thuis komen.

Rond 14:00 uur ben ik naar het huisjes gegaan. Vandaag was het niet erg mooi weer buiten. Het was koud en ja hoor het regende zelfs. Dit was de eerste dag dat ik hier regen gezien heb. De mensen in Afrika zijn blij als het regent, vanwege het watertekort. Terwijl we in Nederland treuren en zeuren als het regent.

Ik heb wat spelletjes gespeeld met de kinderen en heb een aantal Afrikaanse woorden geleerd. Erg leuk. Ik voelde me alleen niet helemaal welkom in het huis. Bij de kinderen voelde ik me wel welkom maar bij de childcareworker niet helemaal. Misschien moet zij ook nog wennen aan mij. Er komen natuurlijk zoveel studenten over de vloer, wat niet altijd even makkelijk is.

Vandaag heb ik al de eerste vechtpartijtjes meegemaakt hier. De grotere kinderen zorgen voor de kleinere. Wanneer de kleinere kinderen niet luisteren, krijgen ze op hun donder van de oudere kinderen. Dat vond ik best raar om te zien, omdat het allemaal zulke jonge kinderen zijn. Maar aan de andere kant was het ook weer heel mooi hoe ze voor elkaar zorgen, net als een big familie. De oudere doen de kleine kinderen in douche en kleden ze om. Na het avondeten hoefde ik ook niet mee te helpen met afwassen en afruimen dat deden alle kinderen. Iedereen had zo zijn taken. Ik vind het toch wel moeilijk wanneer er ruzie is tussen de kinderen. Voorbeeld: Een kind was erg overstuur dus ik wilde even naar hem toe gaan om te vragen hoe het met hem gaat en wat er gebeurd is. De childcareworker hield mij tegen dus heb ik dat maar niet gedaan. Daar heb ik wel moeite mee omdat ik juist wil weten wat zich in een kind afspeelt en waarom hij zo reageert. Maar toen realiseerde ik het me weer, ik ben in Afrika en niet in Nederland. Hier gaat het er veel anders aan toe waar ik mijn weg nog in moet vinden.

Ik hoorde dat de Social Worker maar één keer in de week langs kwam. Dat is ook niet echt vaak, maar goed. Ik laat de indrukken maar op mijn afkomen en ik zal vooral zelf initiatief moeten nemen anders gebeurd er weinig. Zo dat was het verhaal over mijn stage. Jullie zullen aankomende week nog wel meer te lezen krijgen.

Braai

Afgelopen vrijdag hadden we onze eerste braai bij de meiden en jongens van Marshallroad. Iedereen kocht zijn eigen eten en drinken in en bracht het mee naar de braai. Vervolgens wordt alles op een tafel gezet zodat iedereen van alles wat kan pakken. Zo doen ze dat dus in Zuid-Afrika. Op zich is het wel handig wanneer je een feestje geeft hoef jezelf niet zoveel te regelen. De braai was erg gezellig, maar het was ook erg koud. ’s Avonds koelt het erg snel af en dat is een dun jasje en een legging niet genoeg. Haha.
Ik heb weer wat nieuwe mensen ontmoet en heb lekker geklets met iedereen. De braai begon om 18:00 uur dus om 10:00 uur had ik al het gevoel dat het 1:00 uur was. Rond 12:00 uur zijn we naar huis gegaan dus het was niet zo heel erg laat geworden. Gelukkig maar want de volgende dag gingen we naar het Kragga Kamma park.

Weekend

Zaterdag waren we eerst naar het Kragga Kamma park geweest. Erg mooi was dat. Gelukkig was het niet zo lang rijden. Binnen 20 minuten stonden we in het park. Het park staat bekend om de chita’s. Die hebben we alleen achter een hek zien zitten, helaas niet in het wild. Het park was echt de moeite waard. We hebben van alles gezien, maar helaas nog steeds geen leeuwen:P haha. Verder hebben we giraffen, zebra’s, struisvogels, verschillende soorten herten, schildpadden, zwijnen, wilde beesten en natuurlijk de neushoorn gezien. Echt prachtig om die beesten van dichtbij te zien. Eindelijk is het me gelukt om wat foto’s te plaatsen. Ik moest ze eerst kleiner maken met een programma die ik nog niet had overgenomen van Lindy. Nu inmiddels wel, dus van nu af aan kunnen jullie ook foto’s bekijken. Sorry dat het zo lang geduurd heeft jongens.

Ook hebben we kleine chita’s gezien van 6 maanden oud. Erg schattig. De meiden hebben de chita’s geaaid. Ik durfde het niet aan. Je weet maar nooit dadelijk bijten ze zo je arm eraf. :p Nee dat zal niet zo maar gebeuren want de chita’s waren tam. Ik kom vast nog terug in het park om samen met mijn broer en ayla, zus, papa en mama de mooie dieren te bewonderen. Dan kan ik ze nog altijd aaien als ik wil. En wat betreft de leeuwen, die zal ik zeker nog gaan zien want binnenkort gaan we naar Sea View waar je ze kunt bewonderen en aaien.

Toen we thuis kwamen van het park zijn we lekker uit eten geweest. We wilde naar Angelo’s gaan dat is een erg goedkoop restaurantje. Daar betaal je ongeveer voor een maaltijd 20 rand. Omgerekend iets meer dan 2 euro. Helaas toen we daar waren was er geen plek voor ons. Angelo’s ligt in een achterstandswijk. Toen we binnen kwamen keek echt iedereen ons aan. Er zaten ook bijna alleen maar donkere mensen binnen. Uiteindelijk hadden we besloten om aan zee iets te gaan eten. Primi heet het volgens mij. Ik had kip op een stokje met frietjes. Het was lekker, maar niet geweldig. Ik zat erg vol dus plek voor een toetje had ik niet meer. Na het eten zijn we naar een coktailbar geweest in de buurt. Ik drink geen alcohol dus ik had een smoothie besteld. Echt supper lekker was die, voor maar 2 euro. De coktail van Marjella was helaas niet zo lekker, er zat een kakkerlak in..Bahhh… (dat was trouwens de tweede kakkerlak die ik hier gezien heb, er zat er ook een op de muur van ons huis) De manager geloofde in eerste instantie niet dat die kakkerlak er al in zat. Hij dacht dat wij hem er zelf in hadden gegooid, ja hoor. Ze kregen gelukkig een nieuwe en een gratis rondje. Dat was erg netjes. Oja wat ik vergeten was om te vertellen. Op de heen weg naar het restaurant lag er een man midden op de weg. Zijn hele gezicht lag open en er kwam allemaal bloed uit zijn mond. Wij dachten in eerste instantie dat die dood was, maar dat bleek toch niet zo want andere huisgenootjes hadden hem zien bewegen. Ik was er echt van geschrokken. Je bent aan het rijden en opeens moet je stoppen omdat er iemand doodstil op straat ligt. Er stond ook nog geen politie of ambulance bij. Ik denk dat de man opeen is overgestoken. Dat doen ze hier allemaal. Je moet echt oppassen met rijden want voor je het weet raak je een vrouw of man, die op het laatste moment nog even probeert over te steken.

Zondag

Zondag zijn we op een markt geweest die elke eerste zondag van de maand geopend is. Wij hadden er verschillende verwachtingen van, maar niet verwacht dat het een rommelmarkt zou zijn. Dat was wel jammer. In 10 minuten waren we al klaar, toen besloten we maar dat we naar de markt in Summerstrand gingen. Daar waren de meiden vorige week al geweest alleen ik en Anouk nog niet, omdat ik ziek was en Anouk die dag was aangekomen. De markt was erg leuk. Je kon er verschillende Afrikaanse beelden, schilderijen, tassen, sieraden, schoenen, jassen kopen. Er was van alles te koop. Ik had een tas gekocht, want mijn tas is hier kapot gegaan dus ik had echt snel een nieuwe nodig. Ook heb ik 3 leggings gekocht en een mooi Afrikaans beeldje. (Een man en een vrouw die tegen elkaar staan) Ben er echt blij mee. Op zo’n markt vragen de Afrikanen maar wat prijzen. Eerst kost iets 100 rand en wanneer je terug komt kost het 130 rand. Afdingen lukt hier op zich wel wanneer je meerdere spullen koopt bij een kraam. Mijn beeldje heb ik uiteindelijk voor 100 rand i.p.v. 150 rand gekocht. Nou zo zag mijn week er een beetje uit. Aankomende week zal ik weer een nieuw verhaaltje schrijven. Ik hoop dat jullie allemaal een leuk weekend hebben gehad.. Is het weer in Nederland trouwens al wat beter? Ik hoop het. Zo niet, kom dan naar Afrika. Het is hier is heerlijk.(behalve vandaag dan:$)

Tot snel..

Kusjes en knuffels

Liefs Talitha