Township

Hee Hee,

Sorry dat het zo lang geduurd heeft voordat er een nieuw verhaal op mijn site staat. Ik heb het afgelopen weekend en week erg druk gehad. Jullie hebben gelukkig genoeg om te lezen. Gisteren wilde ik mijn verhaaltje plaatsen, maar dat lukte niet omdat de stroom er voor een halve dag uit lag. Dus moest ik even wachten. De loodgieter (ja hier komt de loodgieter en niet de elektricien) kwam even langs om de elektriciteit te maken. Wat bleek nou, hij heeft alleen even alle stoppen uit en aan gezet en toen deed alles het weer. Stom hè? Tja dat krijg je met 7 meiden in huis die geen verstand hebben van stroom e.d. haha.

Allereerst wil ik mijn oom nogmaals feliciteren. Bij deze van Harte Gefeliciteerd ome Johan. Ook wil ik mijn neef Thomas feliciteren die vandaag jarig is. Ik hoop dat jullie een fijne verjaardag hebben gehad zonder mij:P haha. Nee ik hoorde dat het erg gezellig was geweest. Bij verjaardagen, feesten, dagjes uit en speciale gelegenheden etc, heb ik er toch wel moeite mee dat ik niet in Nederland ben. Het liefst koop ik een retourtje om even op en neer te vliegen zodat ik er bij kan zijn. Maar dan moet je denk ik een geldboom achter in je tuin hebben, anders gaat het niet.

Stage

Vorige week was onze eerste volle week dat we naar stage zijn geweest. Zoals ik al vertelde moest ik nogal wennen. Er heersen totaal andere normen, waarden, regels en gewoontes. De kinderen op mijn groep zijn echt geweldig. Ze staan voor me klaar en zodra de childcareworker iets zegt doen ze het gelijk. Afgelopen 2 weken heb ik vooral geobserveerd en me een beetje op de achtergrond gehouden. De kinderen hebben me al verschillende spelletjes geleerd, zoals crazy eight, dat is een kaarten spel. Het lijkt een beetje op het pesten, dus dat had ik snel onder de knie. Ik heb ze ook een spelletje geleerd namelijk het kaartenspel: dag mevrouw/ dag meneer. De woorden meneer en mevrouw zijn hetzelfde als in Afrika alleen spreken zij het met een dialect. Dat is met meerderen woorden. De kinderen vonden het spel helemaal geweldig en willen en steeds spelen. Leuk om te zien. De childcareworker is nogal streng en vertelde me dat ik ook streng moet zijn en de kinderen niet te veel moet knuffelen, omdat ze anders te gehecht aan je raken. Dat begrijp ik en daar houd ik ook rekening mee. Streng zijn past niet helemaal bij mij, maar ik moet me hier aanpassen dus ik doe mijn best. Af en toe streng zijn is wel goed anders lopen de kinderen zo over je heen.

Een van de eerste dingen die
kinderen vragen aan je is: “ Hoe oud ben je?, Heb je kinderen? Ben je getrouwd?”. Dat vond ik zo raar om te horen. Ik ben 19 jaar, maar voor de kinderen hier is het dan al normaal om een kind te hebben of getrouwd te zijn. Nou ik moet er voorlopig nog niet aan denken. De kinderen doen veel aan toekomst spelletjes. Ze rekenen dan uit met elke man je gaat trouwen, in welk huis je komt te wonen, wat je later wordt, in welke auto je gaat rijden en hoeveel kinderen je krijgt. Volgens het toekomstspel krijg ik 300 kinderen, veel hè?

Wanneer sommige kinderen ruzie maken en elkaar soms een tik geven omdat ze niet luisteren, hoor ik telkens een paar jongens tegen mij zeggen: “Welcome in my world”. Telkens als ik ze dat hoor zeggen besef ik hoe goed ik het heb in Nederland. De meeste kinderen vragen om aandacht alleen doen ze dat soms doen op een negatieve manier.

Een jongen van MTR heeft mij ook al Afrikaanse thee leren maken en drinken. Zij drinken de thee hier met wel 5 schepjes suiker en melk. Zo zoet, niet normaal. Nu snap ik waar Milton die 4 klontjes suiker vandaan heeft haha;) Ook heb ik hier al Afrikaans gegeten. Ze kennen hier ook de oliebol. Maar dan eten zij het niet met rozijnen en poedersuiker. Nee zij stoppen er gehakt, groente en aardappels in. Ik moet zeggen dat het erg goed smaakte. Ook heb ik hier een hele lekkere soep op. Daarnaast eten ze hier erg veel rijst. Rijst met kip, rijst met gehakt, rijst met hachee etc. Soms wordt het me wel een beetje te veel. Ik moet niet zeuren. Ook heb ik hier taart gegeten. Er waren vorige week 2 kinderen jarig. Dat vieren ze hier heel anders. Er werd niet gezongen, wel werd er gebeden. Dat was de eerste keer dat ik dat hier mee maakte. In huis 9 bij Lindy doen ze dat elke avond. Iedereen stond op met zijn ogen dicht en één jongen bedankte de heer. Ze deden het speciaal in het Engels zodat ik het kon verstaan. Na het bidden was het gelijk aanvallen aan de taart, chips en limonade. De taart smaakte wel, maar het was niet erg lekker.(een beetje chemisch). Er lag ook nog wat brood met beleg op tafel. Dat was ons avond eten. Jullie zullen wel denken, Talitha heeft nooit genoeg gehad aan taart en brood. Jawel hoor ik zat bom vol want die middag had ik al warm gegeten. Hier eten ze namelijk ’s middags warm en ’s avonds brood. Afgelopen dinsdag hadden we een gesprek met Dhr Watson. Vorige week had ze nog geen tijd voor ons. Het gesprek was erg fijn en ik voelde me ook op mijn gemak. Als er iets is dan kunnen we altijd terecht bij haar.

Soms moet ik wel lachen om de kinderen. Ik draag hier twee dagen dezelfde kleding en dan is er een kind die vraagt waarom ik twee keer dezelfde broek, trui en schoenen draag. Ik dacht echt bij mezelf: we zijn in Afrika niet in Nederland, waar kinderen toch opletten, haha. Dat ze zulke vragen stellen is al een teken dat ze het wel beter hebben dan sommige andere kinderen. De meeste kinderen bij MTR dragen geen schoenen. Ze hebben ze wel, maar wanneer ze van school komen trekken ze gelijk hun schoenen uit omdat ze dat niet fijn vinden zitten. Ik ging samen met een kindje samen naar de winkel en ik vroeg of hij geen jas en schoenen aan moest doen van de childcareworker. “Nee dat hoef ik niet hoor” antwoordde hij. Veel kinderen in Afrika hebben niet zoveel kleren en dragen vaak meerdere dagen achter elkaar dezelfde kleding. Dat heb ik gemerkt in de township.

Township.

Afgelopen vrijdagmiddag ben ik samen met wat huisgenoten en Marjella naar de township Missionvale geweest. Marjella doet binnen dit township een project. Ze moet wat activiteiten opzetten die de kinderen kunnen doen. Daarnaast is het de bedoeling dat wij de schoonmaaksters helpen en de kinderen vermaken en aandacht geven.
Toen we binnen kwamen gereden kon ik mijn ogen niet geloven. Hoeveel kleine schuurtjes er staan die gemaakt zijn van losse ijzeren platen. Het lijkt net een knutselwerk. Ik besefte niet dat het echt was. Op televisie en internet zie je vaak beelden van townships en krottenwijken en dan denk ik hoe kunnen de mensen daar leven. Nu ik het zelf van dichtbij zie krijg ik een ander beeld. Het is zo anders, zo onwerkelijk. Het is niet te vergelijken. Ik besefte dat mensen hier geboren en getogen zijn, leven, dagelijkse dingen doen, kinderen onderhouden, een sociaal leven leiden. Er wonen mensen die oude kleding dragen. Kinderen die geen broek aan hebben of geen schoenen dragen. Kinderen die niet gewassen zijn en de mond,neus en kleding onder zit met viezigheid en snot. Mensen die al vanaf 7:00 uur ’s ochtend t/m in de middag in de rij staan om wat eten te krijgen. Kinderen van 10 jaar die hun broertje of zusje de hele dag op hun rug dragen. Ongelooflijk en onwerkelijk. Op de terug weg naar huis was ik er erg stil en ik voelde me ontroerd. Het zet mij echt aan het denken. Ik voel me soms schuldig, omdat ik veel dingen heb die zij niet hebben. Daarnaast zeur ik ook nog dat sommige kinderen erg stinken naar hond. Daar weten ze niet beter. Ik besef echt dat ik niet zo moet zeuren en dat wij in Nederland erg verwend zijn.

Ik heb besloten om dit werk naast MTR Smit erbij te doen. Ik heb het gevoel dat ik iets voor die kinderen kan betekenen. Bij de kinderen van MTR smit het ik dat gevoel natuurlijk ook, maar daar beschikken zij over voldoende kleding en voeding en dat is bij de townships niet zo.

Townshiptour

’s Avonds hadden we met Khaya een township tour. Ik had het gevoel dat sommige mensen het hier wat beter hadden als je het vergelijkt met de township Missionvale. Dat komt omdat ik hier veel meer kleine echte huisjes zag dan hutjes of schuurtjes die bestaan uit ijzeren platen. Ook hier is een groot verschil tussen arm en iets beter dat arm. Aan de ene kant van de straat zie je kleine huisjes en aan de andere kant van de straat zie je kleine schuurtjes van ijzeren platen. De kleine huisjes zijn door de overheid gemaakt. We mochten bij sommige mensen binnen kijken. Ik vond het er best goed uitzien in die huisjes. Ook zijn we in de schuurtjes geweest die uit losse ijzeren platen en hout bestaan. Daar was het stukken kleiner. Ze hadden een kleine woonkamer met een mini keuken, en een slaapkamer die met wat platen was afgeschermd. De mensen wassen zich in een tuil met water die in het midden van de woonkamer staat. Wanneer ze zich moeten wassen gaan zetten ze de tuil in de slaapkamer. Erg bizar om zoiets van dicht bij te zien. Je kan het je toch niet voorstellen dat je je moet wassen, koken, slapen en relaxte in een klein kamertje.

Alle kinderen vonden het geweldig om op de foto teg aan. Elke keer wanneer je weer weg wilde lopen vroegen ze. “ Take one picture, please…., please.?” Je kon er niet onderuit komen. Begrijpelijk ook. Voor die kinderen is het fantastisch om een camera te zien en om zichzelf terug te kunnen bekijken op de foto. Kinderen hier in een township zijn al blij met een lege fles limonade. Daar gaan ze opstaan en dan ontstaat er een soort van knal. Ook kunnen ze zich goed vermaken met een kapotte bal, springtouw en frisbee. Ik vind dat aan de ene kant triest, omdat ze bijna niks hebben. Maar aan de andere kant vind ik het mooi om te zien hoe gelukkig ze zijn met één klein ding. Nederland zou daar eens een voorbeeld aan kunnen nemen. Wij mensen willen vaak maar het nieuwste van het nieuwste. Dat willen we niet omdat wij het nodig hebben of het graag willen omdat we dan gelukkig worden, want wanneer we het hebben, zijn we er niet gelukkig mee omdat je vrienden of familie over een betere versie beschikken. Dus kopen wij weer iets beters omdat wij het kunnen. Wanneer je het gekocht hebt ben je even blij, maar een week later is er alweer iemand anders met een nog beter mobieltje. Daarom vind ik het juist mooi dat die kinderen zich hier zo kunnen vermaken met iets kleins en met elkaar. Hierdoor krijg je ook eerder een familie gevoel met mensen, omdat ze elkaar hebben en geen materiaal.
Delen kunnen ze hier ook goed. Dat heb ik ook gemerkt op mijn stage. Natuurlijk zijn er kinderen bij die wat meer voor zichzelf willen. Dat begrijp ik ook wel als je thuis bijna nooit iets kreeg en nu wel. Tijdens een activiteit kregen de kinderen snoepjes. Heel veel kinderen kwamen naar de childcareworker en mij om te vragen of wij ook een stukje willen. Tijdens het avond eten word er door de kinderen gevraagd of ik nog een taartje, boterham wil of dat ik nog wat chips wil. (sorry ik dwaal een beetje af, volgende stuk gaat weer over de townshiptour)

Na een rondleiding binnen de township te hebben gehad, zijn we naar een kroeg gegaan waar de locale mensen komen. Erg interessant om te zien en om de verhalen te horen. Na de kroeg kregen we een 3 gangen menu voorgeschoteld (lopend buffet) in de BSO van de township. Het was erg lekker. Eerst kregen we een spinazie soep met brood. Daarna kregen we kip, lam, pompoen, soort boerenkool en niet te vergeten de funje ook wel foefoe.(ik weet niet of ik het goed schrijf) Het is een soort aardappelpurree, maar daar smaakt het niet naar. Dat kende ik al, omdat ik dat wel eens bij Milton gegeten heb. Als laatste kregen we ijs met lekkere chocoladesaus. Dat gaat er altijd wel in bij mij. Alles smaakte er goed, mijn buik stond dan ook bijna op ontploffen. Ik zat zo vol. Tijdens het eten kregen we een dansshow van wat meiden en jongens van de township. Het was erg mooi om te zien hoe zij alleen al danste op muziek van de jambe. Gesproken over de jambe. In de township missionvale, hebben we jambe les gehad van de drumleraar van de kinderen. Het was zo geweldig om te doen alleen kreeg ik wel last van mij handen door het slaan op die jambe’s. Mooi om te zien hoe de kinderen helemaal opbloeien wanneer ze muziek maken. Je ziet ze gewoon genieten. Na de les die we gekregen hadden werd er nog een show gegeven door de kinderen. Erg mooi, hoe zij elkaar aanvoelen en op elkaar af kunnen stemmen. Prachtig. Na de townshiptour zijn Ingrid,Lotte, ik en nog wat meiden uit geweest. De avond was niet erg laat geworden. Ik had zo veel indrukken op gedaan dat mijn hoofd er niet helemaal naar stond. Dat merkte ik bij iedereen een beetje. De sfeer zat er niet helemaal in.

Cricketwedstrijd

Zaterdag ben ik vroeg opgestaan. Vervolgens heb ik lekker gezumba’t. Ik had die dag ervoor zoveel gegeten, dat ik dacht “ dat moet ik er even aftrainen”. In de middag zijn we naar een cricketwedstrijd gegaan. Het was leuk om een keer gezien te hebben maar daar blijft het ook bij. Ik snapte de spelregels niet dus dan is het al minder leuk. Maar ik juichte natuurlijk wel vrolijk mee wanneer er gescoord werd. Achter ons zat een band die muziek maakte met trompetten. Het was een erg gezellige sfeer, het leek wel carnaval. Liedjes als: “ Gimme me hope, Joanne gimme me hope” werden gedraaid. Zo waren er nog meer liedjes wat me aan carnaval deed denken. Dan moet ik gelijk aan thuis denken en de wintersport. Wat was het afgelopen jaar gezellig hè jongens?

’s Avonds ben ik met de meiden en jongens van Marshallroad uit eten geweest. Erg gezellig was dat en we hadden lekker gegeten. Ze hadden daar zeker lekkere toetjes. Ik moet hier wel oppassen dat ik niet te veel toetjes eet. Want ze zijn hier zo lekker. Na wat gegeten te hebben reden we terug naar huis. Ja hoor! Talitha lette even niet op en ze reed zo rechts op de rotonde. “Oeps”. Ik schaamde me dood. Het was zo donker en ik kende de weg daar niet dus voor dat ik het wist zat ik op de verkeerde baan. Gelukkig reden er verder geen auto’s, dus kon ik rustig van baan wisselen. Vervolgens hebben ik en Lotte nog iets gedronken bij Marshall en zijn we naar huis gegaan. Die rit was gelukkig wel goed gegaan.

De volgende dag was ik al vroeg wakker. Helaas lukt het slapen hier wat minder. Ik wordt steeds vroeg wakker. Het is erg gehorig en het is vroeg licht. Ik ben thuis natuurlijk gewend dat het pikken donker is, omdat ik rolluiken heb. Die luxe heb ik hier niet, maar dat maakt niet uit daar wen ik nog wel aan. Iedereen van ons huis ging paintballen. Ik wilde niet mee omdat ik daar niet zo van houd. Thuis heb ik verhalen gehoord dat het pijn doet en dat je er flinke blauwe plekken aan over kan houden dus liever niet. En ja hoor, Anouk die had een paar flinke blauwe plekken. Ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Ik heb toch al zo’n gevoelige huid. Ik was die middag eerst even naar het winkelcentrum gegaan om een beetje te shoppen. Eindelijk had ik iets leuks gezien, natuurlijk weer schoenen, alsof ik die al niet genoeg heb. Ja het blijft leuk, sorry ik ben gewoon schoenen gek. Maar helaas waren ze beschadigd en ze hadden geen andere meer in mijn maat. Misschien in een andere winkel want er zijn er nog meer van. Komt goed. Na het winkelen zijn ik en Lotte naar het strand gegaan. Daar waren de meiden van marshalroad. Het weer was erg lekker. Echt bruin ben ik nog niet geworden, omdat we maar een uurtje zijn geweest. Daarna zijn we samen naar Angelo’s gegaan om daar iets te eten. Erg lekker voor een leuke prijs. Het ligt wel een beetje in een achterstandwijk. Maar we waren er vroeg in de avond dus het was nog licht. Na ons buikje te hebben gevuld zijn we terug naar huis gegaan om ons om te kleden voor de jazzbar. Er trad een jazband op. Erg mooie muziek maakte ze. Met Trompetten, violen, een piano en nog wat instrumenten maakte ze er een mooie show van.

Afgelopen maandag zijn Lindy, Marjella en ik lekker naar een ander strand geweest. Heerlijk uitwaaien en lekker zonnen. Daar zonnen was de eerste, maar ook de laatste keer. Lekker zonnen zonder vies te worden van het zand kun je niet. Ik zat helemaal onder van top tot teen. Het strand was er erg prachtig alleen moest je wel een erg steile zandberg op voordat je bij zee was. Maakt niet uit is goed voor de beenspiertjes. Daarna zijn we naar huis gegaan en heb ik me afgespoeld. Thuis had ik nog wat was liggen dus dat heb ik even gedaan. Daarna ben ik lekker in het zonnetje gaan zitten met een boek erbij. Heerlijk, even lekker niks doen en gewoon rusten. ‘s Avonds zijn we weer uit eten gegaan. Lotte nam ons mee uit eten erg lief van haar. Het was ook erg lekker want we waren weer bij Angelo’s geweest.

Dinsdagavond zijn we naar de bios gegaan. Dat kun je hier ook wel elke week doen, want het is belachelijk goedkoop. Helaas kwam ik 10 minuten nadat de film begon erachter dat ik hem al gezien had, samen met Milton. De Growns up. Ik wist niet dat die zo heette, maar het was een comedy dus altijd leuk om nog een keer gezien te zien. Toen ik thuis kwam liep ik naar mijn kamer, en wat denk je, een kakkerlak op mijn kamer. Ik gelijk naar Lindy toe om te vragen of zij hem weg wilt halen, want maandagavond zat er een op haar bed. Gelukkig waren deze kakkerlakken niet zo groot en ook niet zo pik zwart. In eerste instantie wist ik nog geen eens dat het een kakkerlak was. Haha. Gisteren hadden we met stage een grote schoonmaakdag. We zijn met een aantal kinderen naar de haven gegaan om daar vuilnis op te rapen om ze vervolgens in gele vuilniszakken te doen. Toen we aankwamen kreeg iedereen een pet en een shirt en een ontbijtje. Daarna konden we aan de slag. Alle kinderen luisterde goed en hebben goed werk verricht. Rond de middag zijn we weer terug gereden naar de verzamelplaats om het af te sluiten en vervolgens kregen we en lunchpakket met drinken, frietjes en een broodje kip. Lindy en ik hebben de kip weg gegeven aan kinderen die langs de weg staan om te bedelen. Je kunt ze beter eten geven dan geld, want je weet nooit wat ze met geld gaan doen. Ze kunnen er drugs of alcohol van kopen. We waren al om 13:30 uur thuis. Heerlijk was dat een keertje een vrije middag. Ik ben boodschappen gaan doen en ik heb nog wat gewinkeld.

Afgelopen nacht had Lindy bij mij geslapen, omdat haar kamer geschilderd moet worden vanwege de schimmel en stank. In de ochtend werden we wakker gemaakt door Vera en Ingrid met de mededeling dat ze slecht nieuws hadden voor ons. Ik schrok me dood en sprong gelijk overeind. Ze vertelde dat er twee autobanden van ons gestolen waren. Wij gelijk in paniek. We hadden eerst de garage gebeld om te vragen wat te doen. De garage had gelijk iemand gestuurd om andere autobanden onder de auto te zetten. Erg netjes van ze. Vervolgens had Lindy de politie gebeld om het te melden. De politie vertelde dat ze iemand stuurde naar ons huis. Wij maar wachten en wachten, maar er kwam maar geen politie. Ik besef nu weer dat ik in Afrika ben en niet in Nederland. Je moet hier telkens op je hoede blijven want voor je het weet gebeurd er iets. Ik vind het wel een beetje eng, omdat tegen ons gezegd werd dat deze buurt best veilig is en nu gebeurd er dit. Martijn had dit ook nog nooit eerder mee gemaakt. Wel is er een keer een ruitje ingeslagen en zijn er radio’s gestolen maar geen autobanden. Gelukkig blijft Lindy vannacht weer bij mij slapen dus wanneer we iets horen zijn we met zijn tweeën en niet alleen. Met zijn tweeën ben je sterker dan alleen.

Morgen ga ik een weekendje weg naar een luxe safari. Ik ben benieuwd. Heb er nog niet zo heel veel zin in, maar dat komt omdat dit vandaag is gebeurd. Morgen zal ik er wel anders over denken. Ik hoop dat het leuk gaat worden.Daarna zal ik snel proberen om weer een verhaaltje te plaatsen. Ik wil nogmaals zeggen dat ik het erg lief en leuk vind dat iedereen berichtjes achter laat. Mama nog bedankt voor de lieve e card. Het doet me erg goed. Jullie horen snel van mij. Ik mis jullie.

P.s. de foto’s komen nog. Het duurt een beetje lang en ik ben erg moe dus ik ga lekker slapen.



Dikke kus en knuffels van Talitha